Een blijvende herinnering in een unieke urn

Toen de hond van een vriend overleed, wilde hij een mooie plek om afscheid te nemen. Maar zonder tuin om te begraven, koos hij voor crematie. Wat hij terugkreeg, was een eenvoudig zakje met as – een dierbare herinnering, maar zonder een waardige plek.

Hij vroeg mij of ik een mooie pot kon maken, iets unieks en persoonlijks, iets dat recht deed aan de band die hij met zijn hond had.

Zo ontstond het idee: Waarom zijn er zo weinig echt bijzondere urnen? Met die gedachte ben ik begonnen met het maken van urnen die niet alleen een herinnering vasthouden, maar ook een verhaal vertellen.